Historia szko³y na Falkowej siêga 1909 r. Za³o¿ycielem i organizatorem jednoklasowej szko³y by³ Józef Smolucha. W pierwszym roku nauki do szko³y uczêszcza³o 40 dzieci. Po wybuchu I wojny ¶wiatowej przerwano naukê, poniewa¿ nauczyciel zosta³ zmobilizowany do wojska. W 1918 r. wróci³ z wojny i szko³a rozpoczê³a swoj± dzia³alno¶æ. Po odzyskaniu przez Polskê niepodleg³o¶ci usuniêto ze szko³y jêzyk niemiecki.
W 1919 r. miejsce p. Smo³uchy zajê³a Honorata Ptaczyñska. Mimo du¿ej liczby uczniów (76) pracowa³ tylko jeden nauczyciel. W 1923 r. posadê nauczyciela objê³a Aleksandra Jankowska. W okresie miêdzywojennym szko³a by³a nie tylko miejscem nauki, ale pe³ni³a równie¿ rolê o¶rodka kultury. W szkole przyk³adano du¿± wagê do kszta³towania uczuæ patriotycznych. W dniu imienin Marsza³ka Józefa Pi³sudskiego i Prezydenta Polski Ignacego Moñcickiego oraz 3 Maja organizowano uroczyste poranki.
Wybuch II wojny ¶wiatowej opó¼ni³ rozpoczecie roku szkolnego o 2 miesi±ce. W czasie wojny szko³a prowadzi³a do¿ywianie dzieci i miejscowej ludno¶ci. W 1946 r. obowi±zki kierownika szko³y (teraz ju¿ piêcioklasowej) przej±³ Melchior Makulak, drugim nauczycielem by³ Stefan Nosal. W ramach likwidacji analfabetyzmu w 1949 r. w szkole zorganizowano kurs nauki czytania i pisania. W 1953 r. na miejsce p. Nosala do pracy przyjêto Stanis³awê Czerwiñsk±, która w 1956 r. objê³a funkcjê kierownika szko³y, drugim nauczycielem by³ Stanis³aw Radzik.
Prze³omowym wydarzeniem, nie tylko dla Falkowej, by³a elektryfikacja wsi, któr± przeprowadzono w 1957 r. W szkole po raz pierwszy wy¶wietlono filmy o¶wiatowe. W 1958 r. do pracy zosta³a przyjêta Helena Kosecka. W 1960 r. dla uczczenia tysi±clecia Pañstwa Polskiego m³odzie¿ zasadzi³a drzewka ko³o szko³y. Ten rok okaza³ siê katastrofalny dla szko³y, poniewa¿ d³ugotrwa³e deszcze spowodowa³y obsuniêcie ziemi i pêkniêcie murów. Wybrany w 1965 r. Spo³eczny Komitet Budowy Szko³y usilnie zabiega³ o budowê nowego obiektu, starania wspomaga³ radny Miejskiej Rady Narodowej - Edward Czerwiñski. W 1966 r. MRN zatwierdzi³a plan budowy szko³y, która mia³a stan±æ na polu Tadeusza Nied¼wiedzia oraz Katarzyny Góry i Ma³gorzaty Góry. Budowê rozpoczêto w lipcu 1967 r.
Dzieñ2 wrze¶nia 1968 r. - otwarcie szko³y - rozpoczê³a now± kartê historii Szko³y Podstawowej Nr 11 w Nowym S±czu im. Juliana Tuwima. By³a to szko³a o¶mioklasowa. W 1971 do jej obwodu zosta³ przy³±czony Kunów. W szkole dzia³a³y liczne ko³a zainteresowañ, m.in. : SKKT i dru¿yna harcerska prowadzona przez Danutê Wczesny, specjalizuj±ca siê w turystyce rowerowej (zwyciêzcy Rajdów Rowerowych organizowanych przez PTTK). Uczniowie szko³y spotykali siê ze znanymi pisarzami, np.: Wand± Ró¿kiewsk± (1974), Tadeuszem ¶liwiakiem (1975) i Ludwikiem Jerzym Kernem (1979).
W 1981 r. na dyrektorskie stanowisko zosta³a wybrana Barbara Kurp. Ten rok obfitowa³ w dramatyczne wydarzenia - by³ to okres strajków i protestów robotniczych. Trudno¶ci gospodarcze i polityczne mia³y wp³yw na pracê w szkole. W dniu 13 grudnia 1981 r. og³oszono stan wojenny - nauka w szkole zosta³a zawieszona, wznowiono j± na pocz±tku stycznia 1982 r. W 1983 r. nowym dyrektorem szko³y zosta³a Barbara Wójcik. Budynek wymaga³ kapitalnego remontu. Rok 1984 przebiega³ pod has³em "40-lecia PRL". Dla upamiêtnienia tej rocznicy harcerze posadzili 40 ró¿ w szkolnym ogrodzie, a Rajd 40-lecia PRL ukoñczyli zajmuj±c pierwsza lokatê. Dyrektor szko³y czyni³ starania o rozbudowê szko³y.
W 1985 r. zosta³ powo³any komitet Wojewódzkiego Czynu Pomocy Szkole, którego przewodnicz±cym zosta³ Andrzej Czerwiñski. Najwa¿niejszym zadaniem komitetu by³a poprawa bazy lokalowej szko³y, m.in. budowa przewi±zki. Wa¿ny element edukacji w naszej szkole stanowi³a zawsze ekologia. W 1988 r. Anna Nikel za³o¿y³a przy szkole ogród botaniczny. W dalszym ci±gu domen± szko³y jest turystyka, SKKT prowadzi Marta Plata. Jednym z godnych przypomnienia faktów jest Rajd ¦wiêtokrzyski (1991), który zakoñczy³ siê spotkaniem z Ojcem ¦wiêtym w Kielcach.
Rok 1992 up³ywa³ pod has³em 700-lecia Nowego S±cza. Uczniowie naszej szko³y brali udzia³ w marszu historycznym - prezentuj±c stroje i zajêcia mieszkañców wsi. W 1992 r. w wyniku konkursu na stanowisko dyrektora szko³y zostaje wybrana Czes³awa Kasowska - Salamon. Wyrazem troski o dobro ucznia by³ nasz akces do Nowos±deckiej Ligi Szkó³ Promuj±cych Zdrowie - koordynatorem dzia³añ by³a Barbara Ogorza³ek. Ogromnym staraniem pani dyrektor w 1994 r. zosta³o wykonane w szkole centralne ogrzewanie i powsta³a nowoczesna kot³ownia gazowa. W³adze miejskie zadecydowa³y o rozpoczêciu rozbudowy szko³y w 1996 r. Jesieni± 1997 r. zorganizowano I Szkolny Rajd Górski. Wszystkim uczestnikom bardzo siê podoba³, wiêc wpisano rajd na sta³e do kalendarza imprez szkolnych.
12 listopada obchodzili¶my 30-lecie istnienia naszej szko³y. Do przygotowania uroczysto¶ci w³±czyli siê wszyscy: nauczyciele, uczniowie i rodzice. Obchody swoj± obecno¶ci± u¶wietnili Andrzej Czerwiñski - Prezydent Miasta, Leszek Zegzda - w-ce Prezydent, Janina Go³ciej - Kurator O¶wiaty, Witold Koz³owski - Wizytator, Waldemar Olszyñski - Naczelnik Wydzia³u O¶wiaty. Chór, umilaj±cy spiewem uroczysto¶æ, przygotowa³ Andrzej Citak. Rok 1999/2000 przyniós³ zmiany wdra¿aj±c reformê o¶wiaty. W grudniu szkolny zespó³ prowadzony przez Krystynê Pielichowsk± - "Kolorowe Nutki" prezentowa³ siê podczas koncertu miko³ajkowego w Preszowie na S³owacji. Ten sam zespó³ w styczniu uczestniczy³ w akcji Wielkiej Orkiestry ¦wi±tecznej Pomocy. Koñcem sierpnia rozpoczêto rozbudowê szko³y.
W roku szkolnym 2000/2001 zorganizowano I Miêdzyszkolny Konkurs Inscenizacji Utworów Juliana Tuwima. Uczestniczyli¶my równie¿ w konferencji Nowos±deckich Szkó³ Promuj±cych Zdrowie. Zespó³ "Kolorowe Nutki" zdoby³ I miejsce w S±deckiej Dzieciêcej Wio¶nie Artystycznej, w kategorii taneczno - baletowej.
Rok 2001/2002 rozpoczêli¶my w du¿ej, piêknej szkole. Tradycyjny rajd szkolny odby³ siê w Tropiu. Przeprowadzili¶my w szkole wiele akcji, m.in. "Z³otówka dla dzieci z Afganistanu", "Serce na pomoc chorym i potrzebuj±cym dzieciom", "Zd±¿yæ z pomoc±". Nasza placówka otrzyma³a Certyfikat Dobroczynno¶ci. 14 listopada 2002 r. odby³a siê uroczysto¶æ po¶wiêcenia sztandaru szko³y i przekazania go uczniom.
W 2003 r. stanowisko dyrektora szko³y objê³a Alicja W±sowicz . By³ to ciê¿ki pocz±tek roku, gdy¿ koñcem sierpnia okaza³o siê, ¿e pod wp³ywem obsuniêcia ziemi ponownie pêk³y mury szkolne. Dziêki wielkiemu wysi³kowi pani dyrektor szybko rozpoczêto remont szko³y, dlatego ju¿ w listopadzie mogli¶my uczyæ siê w wyremontowanej szkole. Nasza placówka, po wielu staraniach, 18 czerwca 2003 r. otrzyma³a Certyfikat Szkó³ Promuj±cych Zdrowie.
Od 2009 r. dyrektorem szko³y jest Marta Plata. Szko³a mo¿e siê poszczyciæ licznymi sukcesami w olimpiadach przedmiotowych, jak równie¿ w konkursach plastycznych, muzycznych, recytatorskich, sportowych, jêzykowych i in. Obecnie nadal w szkole prowadzimy rozszerzon± edukacjê ekologiczn±, turystyczn± i zdrowotn±. Zachêcamy do zapoznania siê z naszymi ko³ami zainteresowañ, organizacjami jak równie¿ aktualno¶ciami, które znajd± Panstwo w zak³adce po prawej stronie.
PATRON SZKO£Y PODSTAWOWEJ NR 11- JULIAN TUWIM
Urodzi³ siê 13 wrze¶nia 1894 w £odzi, w mieszczañskiej rodzinie zasymilowanych ¯ydów. W latach 1904-1914 uczêszcza³ do M³skiego Gimnazjum Rz±dowego w £odzi. Zadebiutowa³ w 1911 przek³adem na esperanto wierszy Leopolda Staffa. W roku 1913 mia³ miejsce jego w³a¶ciwy debiut poetycki, wiersz Pro¶ba opublikowany zosta³ w Kurierze Warszawskim.
W 1916, z my¶l± rozpoczêcia studiów, przeniós³ siê do Warszawy. Studiowa³ prawo i filozofiê na Uniwersytecie Warszawskim, szybko jednak te studia porzucaj±c. W trakcie studiów rozpocz±³ wspó³pracê z czasopismem Pro Arte et Studio. By³ jednym z za³o¿ycieli grupy poetyckiej Skamander w 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracowa³ w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Pi³sudskiego. Cz³onek, za³o¿yciel Zwi±zku Artystów i Kompozytorów Scenicznych .
W 1939 wyemigrowa³ przez Rumuniê, W³ochy do Francji, a po jej kapitulacji, przez Portugaliê i Brazyliê do USA. Do Polski wróci³ w czerwcu 1946 r. W latach 1947-1950 pe³ni³ funkcjê kierownika artystycznego Teatru Nowego.
TWÓRCZO¦Æ
Autor tekstów kabaretowych, rewiowych i librecista. Wspó³autor i redaktor pism literackich i satyrycznych. T³umacz literatury rosyjskiej, m.in. Aleksandra Puszkina, W. Majakowskiego. Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Ptasie radio, Pan Hilary, S³oñ Tr±balski, Bambo. Bibliofil i kolekcjoner kuriozów. Znany by³ ze swojego specyficznego humoru objawiaj±cego siê bystro¶ci± umys³u. Swe badania jêzykowe rozpocz±³ od nauki esperanto jeszcze w latach gimnazjalnych. T³umaczone na esperanto wiersze Staffa, a tak¿e Testament mój Juliusza S³owackiego i inne wiersze zosta³y opublikowane na ³amach Esperantysty Polskiego. W pó¼niejszych badaniach nad jêzykiem tworzy³ neologizmy. Tuwim tworzy³ tak zwany jêzyk pozarozumowy, którego poznanie mia³o byæ aprioryczne i zgodne ze skojarzeniami ka¿dego odbiorcy. Próby te wyrazi³ w S³opiewniach. Poezja Tuwima uwa¿ana jest za jedn± z najtrudniejszych ze wzglêdu na czyste gry s³ów, zwielokrotnienia znaczeñ jednego wyrazu poprzez inne, nie zawsze jasne podkre¶lenia niektórych s³ów w zdaniu jakby by³o ono niedokoñczone. Ogromna b³yskotliwo¶æ tego jêzyka przyjmuje czêsto koloryt humorystyczny, jak w Balu w operze. S³owa przyjmuj± cechy opisywanej rzeczywisto¶ci.
Julian Tuwim zmar³ 27 grudnia 1953 w Zakopanem na skutek ataku serca. Pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym Powi±zki w Warszawie.
